Na een heel drukke decembermaand zou ik haast vergeten dat we ook nog een huis hebben wat te koop staat. De laatste maanden van het jaar zijn er dan ook geen kijkers geweest en echt erg vond ik dat niet. We hadden en hebben ook wel wat anders aan ons hoofd. December natuurlijk met al z’n feestdagen en voor ons nog een kinderverjaardag er tussendoor. En begin maart natuurlijk onze gezinsuitbreiding.
Maar goed, nu we alweer in het nieuwe jaar zitten, heeft de eerste nieuwe kijker zich al gemeld. Nu een keer een zaterdagbezichtiging. Daar hadden we deze makelaar ook op uitgezocht, want sommige mensen kunnen of willen nu eenmaal niet alleen maar doordeweeks komen voor een bezichtiging.
Ik vind het voor mezelf ook wel prettig, want dan is Alain ook thuis, en hoef ik niet in mijn eentje met kids en hond een uurtje een tijdsbesteding buiten de deur te verzinnen. Voor de hond niet erg, want meestal volgt een lange wandeling voor hem. Maar nu ik bijna ben uitgerekend, wordt dat natuurlijk steeds zwaarder.
Gelijk op nieuwjaarsdag hebben we eigenlijk direct alle kerstversiering opgeruimd (ja, zo snel als het bij ons staat, is het ook weer snel weg) en een soort van “grote schoonmaak” gehouden. Dat doe je dan toch automatisch denk ik. Van al die kaarsen en kerstzooi in je huis, wordt het er niet schoner op en dat zie je natuurlijk meteen als je het gaat opruimen. Dus het huis is meteen weer spik en span en klaar voor het nieuwe jaar.
Alain heeft zelfs een vrije zaterdag besteed aan het hogedruk reinigen van de tegels in de tuin. Wat waren die zwart geworden na een jaartje zeg. Dan zie je ineens wel heel duidelijk het verschil. Het pad is nu weer mooi geel geworden en het lijkt wel of het zonnetje er schijnt, ondanks het slechte weer nu. Straks willen we eigenlijk zelf helemaal niet meer weg hier…
